Een mug kan overal landen, behalve in het vuur. [1] Tijdens een meditatietraining vorige week werd me duidelijk dat ik open bén, niet kan worden. Ik kan hard dénken dat ik niet open ben, maar daar heeft het universum geen boodschap aan :-) Dat stroomt liefdevol door alles heen. Dit krijgskunstweekend stond voor mij in het teken van het open zetten van de sluis en de stroming zíjn. Elke oefening en alle onderricht was een uitnodiging daartoe met specifieke accenten die hielpen openen en vestigen:
Moge deze mug branden in het eeuwig brandend vuur. Lieke De mug kan nergens landen, behalve… Het vuur van werkelijkheid stilletjes vraagt dat vlammetje daar kun je mee werken onvoorwaardelijk al lijkt ‘ie dan net een olifant mug moe maken niets beters te doen. Natasja De mug is moe. Moe van het vliegen, maar ergens landen en zitten blijken net zo vermoeiend. Dat wat vanuit de lucht nog zo aantrekkelijk lijkt verliest al snel zijn waarde en blijkt doods als de mug er is geland en het tot zijn domein heeft proberen te maken. Alles wordt een beetje hetzelfde, voorkeur heerst. Dan trekt na een tijdje het luchtruim weer. Maar voordat dit mogelijk is moet de mug de oude plek loslaten en onthechten en dat is ook doodvermoeiend. Uiteindelijk trekt het luchtruim weer, op zoek naar een nieuwe plek. Maar er is iets vreemds aan de hand. Sommige plekken blijken warmer dan anderen. Het lijkt erop alsof op deze plekken het landen en loslaten minder moeite kost dan op anderen. Ook wordt warme lucht langzaam voelbaar. De warme lucht ontspant de mug en laat hem fijner vliegen. Door de soepelere, ruimere slag winnen de vleugels aan kracht en blijken te kunnen groeien zodat de mug nog krachtiger en gerichter de warme stroom kan opzoeken. Af en toe moet de mug even landen om uit te rusten. Zijn rugzak waarin al zijn gereedschappen zitten om iets tot zijn domein te maken wordt langzaam maar zeker steeds kleiner. Alleen de meest noodzakelijke en meest efficiënte gereedschappen blijven zodat hij de tijd optimaal kan gebruiken om in de lucht te zijn, waar hij zich, soms jubelend, mee laat voeren door de warme stroom richting de grote krater. Hoe dichterbij de mug bij de krater komt, des te scherper en gevaarlijker de rotspunten worden waarlangs hij vliegt. Flexibiliteit, wendbaarheid en aandacht zijn nodig om te vliegen, daar waar de warmte het grootst is. Door zolang in de warmte te vliegen is het vette lijf van de mug langzaam uitgedroogd en moet hij steeds vaker zijn ogen dichtdoen om verschroeiing te voorkomen. Gelukkig heeft hij een extra kompas in zijn buik ontdekt, dat feilloos de warme stroom kan detecteren. Hij noemt het het licht. Door zijn intensieve reis droogt zijn lichaam steeds verder uit en aan de buitenkant ontstaat een harde aangebrande laag. Het licht aan de binnenkant wordt steeds groter en feller sinds de mug zijn weg definitief heeft ingezet richting de vulkaan. Af en toe komt hij bewoners tegen in de afgelegen gebieden waarin hij inmiddels verkeert. Die helpen hem dan om door moeilijke passages te komen of wijzen hem op een goede luchtstroom. Zo vliegt de mug door en door totdat hij aan de rand van de krater komt, waarin een zee van lava onophoudelijk sputtert en brand. Hij heeft inmiddels vleugels als een arend en zijn krachtige lijf is helemaal zwartgeblakerd. Het lijkt wel uit steen gehouwen met middenin een roodgloeiende cirkel. Het licht in zijn buik is nu bijna net zo fel en heet als het lava in de krater. Nu pas realiseert hij zich ten volle waar hij mee bezig is. Hij is het licht in zijn buik naar huis komen brengen. Het vonkje dat hij altijd in zich heeft gedragen heeft hem naar huis geleid. Hij die alle gevaren getrotseerd heeft om tot hier te komen, moet zichzelf helemaal ten dienste stellen van dit licht in zijn buik. Maar klopt dat wel denkt de mug, heb ik al die gevaren getrotseerd en het licht hierheen gebracht of het licht mij? Moedeloos zakt hij in elkaar niet wetend wat te doen. Dit had hij niet verwacht. Op het moment dat hij over de rand van de krater stapt, vlak voordat hij wordt overmand door het meest gelukzalige gevoel van totale overgave, weet de mug: De enige plek waar een mug niet kan landen is in het vuur en dit is zijn redding (zegen). Jean-Paul Jean-Paul DE MUG De roep van verlangen komend en gaand vastklampend, tastend verloren in de zuiging willen en sturen blijkt sterven in liefdevol Friso "De mug kan overal landen, behalve in het vuur.” De apengeest kan overal terecht om zichzelf te manifesteren, behalve op de plek waar waarheid heerst. Mijn onderzoek ontvouwt zich en bevraagt volledige investering versus reserves. Laat het zo zijn Vertrouwen, moed en liefde Plug in Er kan geen sprake zijn van het nodig hebben van een ‘betere’ of ‘scherpere’ visie dan die er nu is. De fase van de vergrotende trap moet volledig wegvallen, omdat deze het beeld van een proces stimuleert en daarmee speling in stand houdt. Het suggereert gradaties van vervulling en daarom is het niet af of eindig. Op het scherpst van de snede is het erop of eronder en zijn er geen ranken die behaald of verdiend kunnen worden. Diploma’s in verwerkelijking worden niet uitgereikt. Het probleem van het denken ligt bloot; het enige wat het wil is blijven bestaan. Het zoekt onophoudelijk naar de bevestiging van het idee van continuiteit via de zintuigen. Voor betrouwbaarheid moet de identificatie daarom verschuiven van het brein naar het hart. Alleen een definitieve visie kan mij helpen daadwerkelijk thuis te komen, om te landen in het vuur, de enige plek waar er geen plek is voor het ego. ‘Hoe graag wil ik dat écht?’ is een vraag die zich aandient wanneer ik zie dat er nog persoonlijk materiaal spookt. Zolang het mij aan de moed ontbreekt om op die onvoorwaardelijke plek te gaan staan lijkt mijn enige uitweg de misvattingen die er nog bestaan omtrent onvoorwaardelijkheid op te sporen, te benoemen en te verwijderen. ‘Misvattingen’, want het is voldoende veilig om te zeggen dat alles wat voor persoonlijke overpeinsingen door kan gaan van aard niet definitief of betrouwbaar kán zijn en dus afgeserveerd mag worden als zijnde niet-vervullend materiaal. Wanneer de juiste visie ontbreekt, is er vertrouwen in het onderricht voor nodig om verder te komen. Oog krijgen voor wetmatigheden, weten en doen wat nodig is en persoonlijke belangen niet laten storen is wat er moet gebeuren. Om het definitief af te krijgen moet ik het idee van betering en het zoeken ernaar laten vallen, en op zoek gaan naar een houding die mij afheid doet voelen als basis, als continu-vertrekpunt, als permanent heersende bronkracht. Bij gebrek aan moed stuurt het universum gelukkig genoeg signalen deze kant op die de kilte van onafheid voelbaar maken en aansporen om een definitieve visie te adopteren. Hoe goed ik gebruik maak van de mogelijkheden die mij aangereikt worden dient als graadmeter voor mijn beoefenaarschap. Laten we wel wezen; er mag inmiddels geen ruimte meer bestaan voor onzin. Waarom ben ik nu hier? Waarom leef ik? Ik weet dat zolang ik het gezag geef aan de beslommeringen van de persoon en zwicht voor hun druk of verleiding ik niet de rivier aan het oversteken ben, maar verder mijn eigen karma ontwikkel. En of ik dat doe met een spiritueel smaakje eraan zegt vrij weinig. Het is tijd om gehoor te geven aan de roeping van het hart, en dat is de betekenis van het leven als je het mij vraagt. Als het nu niet definitief Landau Verdiepingsweekend Hasselt "De mug kan overal landen herneem bescheidenheid in hun voetsporen [1] "Net zoals insecten overal kunnen landen, behalve in een vlam, zo kunnen de geesten van geconditioneerde mensen relaties aangaan met van alles en nog wat, behalve met overschrijdend inzicht [Prajna, transcendente wijsheid]." (Bhaizhang in De grote kwestie [pdf, 1,4 mb], p. 144) |